De laatste kilometers

We hebben er een dagje van niksdoen opzitten in Tala. Normaal gezien zouden we na de tijgers te hebben gezien vertrekken, maar als we een dagje wachten hebben we een rechtstreekse trein van Satna naar Jalgoan, zo een 765 kilometer verderop. Dus op de eerste dag van mijn laatste 14 dagen in India nemen we tegen de middag de taxi naar Satna. Uiteraard doen we dit meestal niet maar er staat een taxi te wachten die sowieso naar Satna terugkeert na hier toeristen te hebben afgezet. Hij vraagt 2000 rupees om ons te brengen. Wij hebben echter tijd genoeg om in Satna te geraken dus we gaan niet in op zijn aanbod. En dan gaat de prijs naar beneden he. Van 2000 zakken we tenslotte naar 300 rupees, een kleine 5 euro. The power of walking away. :) Geweldig vind ik dat. We worden zoveel afgezopen zonder dat er iets aan kunnen doen omdat rickshaw drivers prijzen afspreken bijvoorbeeld, maar deze keer staan wij in de sterkere positie aangezien die kerel absoluut een centje wil verdienen aan zijn tripje naar huis. 4 uur in de wagen, niet moeten overstappen van bus op trein in deze hitte, ja, het is heel mooi meegenomen!






Na iets van een dertien uur op de trein komen we aan. Kosta en ik nemen meteen de bus richting Ajantagrotten. In Ajanta werden 26 grotten gemaakt met allerlei standbeelden van buddha, prachtige beelden werden uit de grot gesculpteerd. Zeer indrukwekkend moet ik zeggen. Lunchke achter de kiezen en we reizen verder naar Aurangabad. Nog eens 2 uur in de bus en we zijn er eindelijk. Maar ook hier blijven we niet lang want de volgende ochtend is het nogmaals tijd om mijn gepijnigd achterste gedurende 5 uur neer te zetten in de bus. Pune is onze bestemming. Het plan was hier de volgende dag de trein te nemen maar we zijn precies in vorm en zien het wel zitten om de proberen op de trein van deze avond te geraken. Een uur voor de trein naar Goa vertrekt, ja, dat is eerlijk gezegd ijdele hoop. Deze trein is maanden op voorhand volgeboekt, uiteraard is de kans zeer miniem om erop te geraken. Aangezien we een ticket te pakken hebben voor de volgende namiddag is dat niet zo erg... maar Pune is een vreselijke stad en we willen eigenlijk verdergaan. Wanneer Kosta even gaat checken voor bussen, wordt dit gevoel verstrekt door het feit dat daar op straat het lijk van een jongeman ligt. Het is duidelijk dat hij niet ligt te slapen, zijn magere lichaam ligt in een zeer onnatuurlijke houding en de honderde vliegen vormen het bewijs van een laatst uitgeblazen adem.

Hoewel we geen sleeper te pakken krijgen, zijn we zo gemotiveerd om door te reizen dat we de volgende 12 uur al zittend op de bus doorbrengen, en dan nog eens twee bussen nemen om aan onze eindebestemming te geraken: Palolem. Op 72 uur hebben we iets van 1900 kilometers afgelegd, en dat dus met 1 taxi, 1 trein en 6 bussen. Dat verdient wat rust ;). Met nog tien dagen te gaan,gaan we relaxen in Goa, weg van de vieze steden in India, gedaan met uitzoeken van vervoer, gedaan met wachten op een bus, gedaan met rondreizen. Nog wat extra zon en hitte meepikken en even ergens ter plekke blijven is een mooie afsluiter van drie maanden India. En wat doet een mens zoal in Goa om de tijd te doen passeren? Naar de Russen kijken! 't Is een plezier om naar te kijken: van een groep van zestien sleuren 12 een flinke buik met zich mee. Heel begrijpelijk wanneer je ziet dat om half elf 's morgens de vodka en de whisky al goed achterover gegoten wordt :). Mannen maar zeker ook de vrouwen laten de alcohol extra vertier brengen op het strand. De cola of sprite die ze erbij gieten zal dan om te hydrateren zijn in deze hitte, zeker? LOL




Van hieruit gaan we vandaag naar Mumbai om de slums te bezoeken en dan staat er een vlieger te blinken op de luchthaven, met een zitje met mijn naam op. Ja, het is tijd om naar huis te gaan... Ik kan zeggen dat India een beproeving is geweest. In de laatste drie jaar en een half heb ik heel wat afgereisd. Ik heb geweldige dingen meegmaakt, ongelooflijk mooie plekken gezien, maar ik heb ook armoede gezien, ben getuige geweest van schrijnende toestanden. Maar nergens is miserie zo alomtegenwoordig aanwezig als in India. Elke dag, zonder uitzondering, werd ik geconfronteerd met de harde realiteit van een bestaan in India. Voor velen is het knokken om te overleven. Wat je hier ziet, grenst aan het onwaarschijnlijke.

En als je me na drie maanden zou vragen wat ik van India vond....Tja, uitermate positief ben ik zeker niet. Waarom ben ik hier drie maanden gebleven? Omdat ik een non refundable flight naar huis heb ;). Dat is een beetje overdreven, natuurlijk.... maar toch LOL. Velen zullen het niet met me eens zijn, dat is uiteraard ieders persoonlijke mening, maar ik denk dan dat het eens tijd wordt dat we stoppen met het romantiseren van India. Incredible India is een leuze die ze hier hebben uitgevonden, overal zie je dit. Ja, India is ongelooflijk, maar dat is voor mij eerder een ongelooflijk hard bestaan, eerder dan een ongelooflijk geweldige plek. De ontdekker in mij is elke keer nieuwsgierig geweest naar wat ze te zien zal krijgen, maar vaak kreeg ik, weliswaar in een ander kader, dezelfde dingen te zien en deze zullen me zeker bijblijven. Je onthoudt na een tijd altijd wat leuk is en de minder plezante kanten vergeet je, maar het eerste dat me van india zal blijven te binnen schieten is dit: het is een land waar armoede altijd en overal aanwezig is, waar het overal vuil is, waar de enige kleurrijke dingen in het leven van velen de sari's van de vrouwen zijn, waar de claxons in het oneindige toeteren (en volgens mij velen doof hebben gemaakt ;) ). Een plek op aarde waar de mensen geen respect hebben voor dieren, ook al niet voor hun zogezegde heilige koeien, geen respect hebben voor de natuur in het algemeen. En er zijn zoveel dingen die ik nog wil neerschrijven, maar als toeriste is het misschien maar al te gemakkelijk om een oordeel te vellen. Want wie ben ik om dat te doen, ik die straks naar huis gaat en een toch gemakkelijker Westers bestaan leid.

Ik ga uiteraard niet alleen met negatieve gevoelens over India naar huis. Nee, het is een interessant land met een grote diversiteit aan dingen die je kunnen imponeren. De olifanten in het wild zien was een absoluut hoogtepunt van India, net als de tijgers in hun natuurlijke omgeving te kunnen bewonderen. Het boottripje in de backwaters, de tempels van Hampi en Khajuraho. India ten top in Varanasi, hard maar intrigerend. Rajastan met al de forts en paleizen, de Taj Mahal. En dan uiteraard mijn favoriete plek in India: de Andamaneilanden. En oh ja, het is ondanks het feit dat je meer dan 100 keer afgezopen wordt, enorm goedkoop! LOL

Een laatste gedichtje. Dit kwam in me op toen we na een week op de Andamaneilanden op de trein van Kolkata naar Varanasi zaten te wachten:
Bad smells, sometimes good smells
All the time and everywhere
Poverty all over
In a world that doesn't care

Rickshaw drivers ripping you off
People lying all the time
No one you can trust
Thank goodness this country isn't mine

Merchants calling you in
Trying to sell you blablabla
So much driving you insane
Well this my friends is India!