Het einde van een r(e)i(j)s(t)verhaal

Het is bijna zover, binnen een uur staat de taxi voor de deur. Het is tijd om naar de luchthaven te gaan.

Voor de derde keer was ik maanden op trot. Deze reis doorheen Azie was weeral een geweldige ervaring. Vermoeiend? Ja. Frustrerend? Zeker. Fantastisch? Onwaarschijnlijk. Beginnen in het gemakkelijke Hong Kong waar iedereen je verstaat, dan naar vasteland China reizen om meer dan eens mijn beste gebarentaal boven te halen. Meer rijst met de oversteek naar Vietnam, gevolgd door een tussenstopje in Italie ;). Naar Singapore en Maleisie, onverwachte stop in Thailand om een visum aan te vragen dat me uiteindelijk voor de laatste drie maanden van deze reis naar India bracht.

Hoeveel kilometers ik heb afgelegd, dat zal ik nooit weten. Maar geloof me, het waren er veel. ;) Uren heb ik doorgebracht op bussen en op treinen. Uren heb ik erop zitten wachten. Ongelooflijk veel rugpijn, hoofdpijn, slechte bedden, slapeloze nachten en vermoeidheid, ook dat hoort er allemaal bij. Was het dat allemaal waard? Zonder twijfel! Wat daar tegenoverstaat valt met geen woorden te beschrijven. Prachtige natuur, ontmoeten van interessante mensen, ontdekken van andere culturen met de bijhorende cultuurschocks, en vooral een ongeevenaard gevoel van vrijheid. Niets is zo bevrijdend dan je ergens in de wereld te begeven, weg van al wat je kent. Weg van de realiteit kan je wel stellen. Als je er zoals ik voor kiest om de actualiteit niet echt meer op de voet te volgen, leef je in een soort van roze bubbel (en kan je verrast zijn door het feit dat er nog steeds geen regering is ;)). Wanneer je rondreist en prachtige dingen ziet, leuke plekjes ontdekt, valt het bijna niet meer te vatten dat elders gevochten wordt, dat de natuur door ons om zeep wordt gehaald, gewoonweg dat het ergens fout gaat. Onwetendheid is een onwaarschijnlijk rustgevend gevoel. En daar, ver van alles, komt alles wel goed...

En wat heb ik het meeste gemist gedurende deze maanden? Eten dat zo lekker is dat ik mijn volprop tot ik op ontploffen sta! Ik zal moeite moeten doen om mij niet te laten gaan eens ik weer elke dag heerlijke maaltijden naar binnenwerk. Rijst heb ik nu niet bepaald moeten missen ;), maar mijn maag riep meer dan eens om andere lekkernijen: een sandwish met jonge kaas of krabsla, frietjes, kroketjes, een lekkere pasta, gekookte patatjes of een zalige puree, spinazie, bloemkool in witte saus, rode kool, een heerlijke sla, ... Ik kan zo pagina's doorgaan, zo erg heb ik het eten thuis gemist! Ik ben de Aziatische keuken meer dan kotsbeu! Maar met het afsluiten van dit avontuur open ik de deur naar lekkere gerechten :).

Bij afsluiten hoort uiteraard een bedankje. Dus dank u aan allen die mij op de voet volgden. Deze blog schrijf ik uiteraard ook als souvenir voor mezelf, maar het is fijn te weten dat buiten mijn moeder nog iemand meeleest. :) Ik schrijf enorm graag en ben blij dat ik deze blog heb, maar geloof me, er kruipen heel wat uren in. Dus echt waar bedankt want het doet ontzettend deugd te weten dat vrienden en familie de tijd nemen om mee te reizen.

Ook bedankt aan zij die me regelmatig een mailtje stuurden om te laten weten wat er zoal gaande was in hun leven. Een extra dikke merci aan Aline en aan Christiane!

Ik wil ook nog even de tijd nemen om een aantal onder jullie net iets uitgebreider te bedanken. Ik ga proberen niet al te melig te doen maar aangezien het mijn blog is, laat ik me misschien wat gaan LOL. Ik weet niet aan wat ik ze heb verdiend maar ik heb de meest fantastische vrienden! Iedereen denkt dat uiteraard van zijn vrienden, maar de mijn zijn één voor één geschenken uit de hemel!

Toch allereerst nog even mijn moeke bedanken, want wat is een mens zonder de goede zorgen van zijn moeder ;). Dus dikke, dikke merci mama voor het opvolgen van de papierenmolen. Zonder jou was deze reis minder zorgenloos verlopen! Ik kan niet wachten om mijn voetjes onder jouw tafel te schuiven en weer te genieten van je heerlijke eten! Kip in koriander here I come! xxx

Layla, mijn soepertroeperfrientin! Bedankt om telkens trouw te reageren op de blog, ook tussen al die borstvoedingen door ;). Je bent sinds jaren een geweldige vriendin. Bij jullie over de vloer komen is telkens thuiskomen voor mij. Bedankt voor al het lachen, bedankt voor alle keren dat ik bij jullie terecht kan, gewoonweg bedankt voor onze geweldige vriendschap! En oh ja, maak jij verse appelmoes met frietjes en kip tegen vrijdag, of is dat erover? LOL LOL LOL

Maja, bedankt om een vriendin uit de duizend te zijn! When the going gets tough, even the tough need a friend... and that is what you definitely are. Dat ene, heel onverwachte, telefoontje zit nog vers in mijn geheugen. Nooit heb ik me zo geliefd en belangrijk gevoeld als toen. Straight to the heart, dit zal ik nooit of te nimmer vergeten! Bedankt!!!

Anne-Frédérique, zonder twijfel mijn zotste vriendin. Er is niemand die met zoveel passie in de bres zou springen voor iemand die ze graag ziet. Een vriendin als geen ander, ik zou je niet meer kunnen missen! Zet de latin lovers al maar klaar!! :)

Florence, for always caring...

Bart, mijn grappigste en onwaarschijnlijk geweldige vriend! Speciaal voor jou een gedichtje want ik weet hoe belangrijk dat voor je is. LOL
Er verscheen daar een mail
Zo'n negen jaar geleden
Jij werkte aan de overkant
Ik bij FM beneden

12 uur lunchtijd
We gingen eindelijk eten
Daar zaten we dan te gieren
Plezier om nooit te vergeten!

Ondertussen zijn we geen collega's meer
Maar beste vrienden gebleven
Ik prijs me elke dag gelukkig
Met iemand als jij in mijn leven

En laten we snel weer iets gaan eten
Wanneer kom je me halen?
Ik trakteer op frietjes
Want het is mijn beurt om te betalen LOL

Sonnie, mijn absolute soulmate. Met niemand heb ik zoveel gedeeld, gelachen en plezier beleefd. Bedankt voor al wat je voor mij doet, ook zonder het te beseffen. Ik kan me geen betere, meer fantastische en meer geweldige vriendin voorstellen. Jouw vrienschap is de grootste verrijking van mijn leven!

Kosta, I told you I wouldn't do it, but just a few words for you ;): "Zeg", zegt Frans tegen Frans in 't Frans, "is Frans in 't Frans ook Frans?". "Nee", zegt Frans tegen Frans in 't Frans, "want Frans in 't Frans is François". Niet te geloven, he!

Ok this is it, beste vrienden, het einde van een reis vol rijst. Blij om familie en vrienden terug te zien ga ik naar huis, net op tijd om het dochtertje van mijn broer te verwelkomen. Toch ook een beetje met lood in de schoenen want ik ga dit echt missen. Maar aan alles komt een einde... en dat is de start van een nieuw begin.

xxx