Merry wedding!

Ik verlaat de gouden stad om naar de blauwe te gaan, Jodphur. Vele huizen zijn hier dus in het blauw geschilderd, wat het wel gezellig maakt (voor zover en stad in India gezellig kan zijn - niet dus LOL, ik probeer gewoon positief te zijn).



Blauwe sokjes in een blauw huisje :)

Samen met twee Fransen zoeken we een hostel. Uiteraard moet ik weer een of andere koe passeren op straat. Ik draai mijn hoofd daar niet meer voor om, maar deze keer had ik het misschien beter gedaan. Voor ik het weet vlieg ik bijna tegen een brommertje dat van de andere kant voorbijkomt: de koe heeft me potverdekke weggeduwd! LOL LOL LOL We vinden een leuke hostel met een aangenaam dakterras. We hebben een prachtig zicht op het fort, zalig! Dat fort wordt uiteraard bezocht ;) en de volgende dag, op kerstdag, besluit ik van te niksen. Buiten lezen, zonnen en op het internet zitten heb ik geen plannen. Ik bel even de famillie op en daarna ga ik terug naar mijn guesthouse om de avond al babbelend met andere backpackers door te brengen.



De voorbije dagen was het hier bij de buren trouwens megafeest omdat de zoon gaat trouwen. Twee nachten lang muziek vollen bak alsof de straat de grootste discotheek voor slechthorenden ter wereld was! Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat ik, in tegenstelling tot de andere gasten, wel heb geslapen. Omdat ik sinds ik in India ben aangekomen nog geen fatsoenlijke nacht achter de rug heb, val ik toch voor de eerste keer als een blok in 't slaap. Licht aan, muziek vollen bak en ons Katrijn die haalt slaap in :). Maar dus, het huwelijk. Normaal gezien trouwen de verschillende kasten momenteel niet omdat de sterren niet goed staan. Maar deze Hindufamilie heeft daar geen last van dus de zoon trouwt op Kerstdag. Hij heeft zijn bruid nog niet gezien, vanavond is de eerste keer. De eigenaar van de hostel gaat ook en Marie en ik worden uitgenodigd om mee te gaan. Zo een aanbod dat slaan we uiteraard niet af! De bruidegom wordt te paard naar het feest gebracht, waar de bruid op hem wacht. Onderweg wordt er verschillende keren gestopt en gedanst. Voor ik het weet, sta ik op straat mee te dansen tussen de Indische vrouwen. ;) Ja, een dansje placeren dat heb ik altijd graag gedaan!



Nadat we de bruidegom even hebben gevolgd gaan we met de brommer al naar het feest. Tijd om wat pikant te eten. Daarna krijgen Marie en ik de bruid al te zien. We worden naar achteren gebracht waar ze zit te wachten tot haar toekomstige echtgenoot aankomt. Ze is 21 en uiteraard bloednerveus. Een mens is al zenuwachtig dat die gaat trouwen, laat staan met iemand die je nog nooit hebt gezien. De bruidegom kan mij niet krijgen maar ik stel haar toch gerust dat het allemaal ok is. We hebben hem gezien en goedgekeurd ;).





Zo een huwelijk is trouwens alles behalve 'de dag van je leven'. Wanneer de bruidegom er dan eindelijk is, wordt de bruid gehaald. Maar niet veel mensen besteden daar aandacht aan. Het is echt een rare ervaring... Je bent precies eerder naar een show aan het zien dan dat je een bruiloft bijwoont. Bruid en bruidegom kijken elkaar amper aan, kinderen drummen er rond... allee, gezellig voor hen zou ik het nu echt niet noemen. Maar ik ben wel superblij met deze ervaring! Geweldig hoe een avond kan uitdraaien!

Nog enkele snapshots van het gelukkige paar: