Van stad naar stad

Na Jodhpur spring ik op de bus naar Udaipur. Dit zou de meest romantische stad van India moeten zijn. Ik kom in een hostel terecht met een dakterras dat een schitterend zicht heeft over Udaipur. Hier zal ik dan ook een namiddagje genieten van het uitzicht, dit afgewisseld met het lezen van een boek. Zalig gewoon. De guesthouse is weg van de hoofdweg en het is er superrustig. De gastheer is ook een figuur op zich. Hij is klein en mankt, maar is volgens mij zot van vrouwen. ;) Hij wil me absoluut een cadeau geven en brengt me naar een stoffenwinkel. Katrijn hier mag kiezen uit de stoffen om typische kledij te laten maken. Voor mij hoeft het echt niet hoor, ik vind het niet mooi, maar hij heeft er echt plezier in. Nu sleur ik dus extra kledij mee die ik nooit zal dragen.... ik voel me weer een doodnormale vrouw: we hebben toch allemaal iets in onze kast hangen dat we nooit aandoen! ;).

Iemand ogen of nieuwe tanden nodig? LOL


Genieten van traditionel dans

Een paar dagen later brengt de trein van 6u15 me van Udaipur naar Ajmer. Er zouden zogezegd geen treins rijden maar die naar Ajmer wel. Alle treinverkeer naar Delhi wordt momenteel platgelegd door een kaste die meer banen wil van de overheid. Het is een zottekot want de bussen zitten vol, de treinen bougeren niet en Indiers en toeristen stranden her en der rond Delhi. Ik heb dus chance en zit met kleine ogen op de overvolle trein. Second class sitting.... het is geen pretje mensen maar het is maar 6 uur dus we bijten op de tanden. Je kan altijd chance of pech hebben he met de mensen die rondom je zitten. Ik heb in het begin chance maar daarna komt er een welgezette dame met haar welgezette zoon naast mij zitten. Enig voordeel: in de ijskoude trein houdt ze me een beetje warm. LOL

In Ajmer word ik opgehaald door de eigenaar van de guesthouse. En al een chance want ik ben nog maar amper uit het treinstation of ik word belaagd door tientallen rickshaw drivers. Het woord 'nee' is hier heel moeilijk te begrijpen. Na vijf minuten is Josi er en we rijden met de moto naar het stadje Pushjkar. Toeristendorpje eerste klasse maar hier zal ik dus nieuwjaar doorbrengen. Het zal geen spetterend feest worden zoals in Sydney met Sonnie twee jaar geleden, of ambiance zoals op de boot naar Antartica vorig jaar, maar eens vrouw kan niet alles hebben in haar leven ;).


Pushkar is een heilige plaats. Hier komen velen pusha doen, een gebed. Uiteraard moet je daar dan voor betalen. Verschillende toeristen hadden me gewaarschuwd dat ze in Pushkar (uitgesproken push-kar) heel pusherig zijn om je dat pusha te laten doen (is dit nu geen leuke zin om uit te spreken? LOL). Ik heb daar niets van gemerkt. Hoewel ik een kerel leer kennen die als het ware geforceerd werd dit te doen, heb ik geen last van opdringende priesters. Misschien straal ik puur ongeloof uit... ketter ! ;)

Ik blijf een dagje langer dan gedacht in Pushkar omdat de eigenaar van de guesthouse me op de moto wil meenemen rondom het stadje. Ik ben een fan van moto's dus daar zeg ik geen 'nee' op. De volgende namiddag zit ik dus te genieten van de wind in mij haren en de zon op mijn gezicht. We bezoeken ook een opvangcentrum voor dieren die gewond zijn geraakt door bijvoorbeeld wagens of elektriciteitskabels. Het zou grappig zijn moest het niet zo zielig zijn hoe sommige honden hun achterpootjes meesleuren ipv er op te lopen, of hoe een aantal onder hen op een wel heel rare manier stapt. Het wordt een toffe namiddag en een goede afsluiter van mijn bezoek aan Pushkar.


Om in een klein dorpje te geraken, Bundi genoemd, neem ik twee overvolle bussen. De eerste is maar een half uurtje, maar de tweede bus, daar zit ik zeer krapjes (lees: pijnlijk) in gedurende 5 uur. Maar ik kom goed en wel aan en blijf hier twee nachten. Ik spendeer mijn tijd met rondlopen en ik bezoek het paleis. Echt prachtig moet ik zeggen. Spijtig dat ze niet investeren in onderhoud... Paleizen en forten die vind je trouwens zowat overal in Rajastan.

Mijn laatste stop voor ik weer in Delhi ben: Jaipur. Een zotte busrit brengt me er naartoe. Er is enorm veel mist, op sommige plekken zie je amper 25 meter. Lichten aandoen is hier geen prioriteit, laat staan dat ze al van het gebruik van de mistlampen hebben gehoord! Maar laat dat de buschauffeur niet deren om toch proberen voorbij te steken in de bochten! Wanneer steken wij zeker niet voorbij? Wanneer het bergop gaat en je dus niet kan zien wat er aankomt, in bochten en wanneer de visibiliteit zo laag is dat het toch maar eens riskant zou kunnen zijn om de voorligger in te halen. In India niet hoor! En we proberen maar! Meer dan eens moet de chauffeur fameus op de rem gaan staan! Goed zot! Niet alleen moet die koeien ontwijken, maar je ziet ook amper de mensen die op straat lopen. Maar dat is blijkbaar geen reden om de rijstijl aan te passen. Het verkeer hier, dat is toch iets apart zenne! Je hoort constant getoeter wanneer ze elkaar voorbijsteken, en hoe zotter hoe vlotter!

Maar Jaipur dus...Ik verblijf in een en family guesthouse en dat is eens wat anders. 's Avonds zit ik met de ouders en twee volwassen dochters gezellig voor televisie de ene soap naar de andere te kijken. Het is echt drama van de bovenste plank! Je kent ze wel de close-ups om het wat spannend te maken.... Awel, hier heb je die om de twee minuten, met bijhorende muziek uiteraard! Mensen dit is slecht! HIlarisch slecht gewoon! LOL En dit gezin is daar dus aan verslaafd he. Elke dag kijken die daarnaar. Voor zover ik het me herinner zijn dat minstens 4 verschillende soaps (de acteurs en actrices lijken allemaal wat op elkaar dus ik kan me vergissen van aantal LOL). Het is best wel schattig hoe ze me proberen uit te leggen wat er allemaal gebeurd... en ja, het is echt slecht! Tijd dus om verder te gaan! LOL

En de aandachtige lezer heeft misschien gemerkt dat ik toch af en toe vermeld dat het wat frisjes is. Zij die mij goed kennen vragen zich misschien dan ook af waarom ik nog niet in het zuiden ben van India, waar het heerlijk warm zou zijn, zowel overdag als 's avonds. Wel, Kosta komt vanuit Australia aan in New Delhi. Terwijl hij denkt dat ik ergens anders zit, ben ik van plan hem te verrassen aan de luchthaven. We zullen samen nog doorheen India reizen tot het tijd is voor mij om naar huis te gaan en hij terug naar Australie gaat.

Hier heb je geen advertenties om te daten, nee, hier is het ineens serious business he mensen, via advertenties zoeken ze hier een echtgenote!