Delhi verwelkomt me 's avonds om 22.30 uur met ongeveer 15 graden en mist. Op de luchthaven word ik opgehaald door een taxi van het hotel. Het is laat en als blonde vrouw alleen die net geld heeft afgehaald vind ik het beter een iets duurdere taxi te bestellen dan me eventueel druk te moeten maken over weet ik wat. Tegen dat ik in het hotel aankom, is het iets na twaalven. De straat is amper verlicht, maar ik kan niet naast de koe, de straathonden en het afval kijken. Aangekomen in het hotel krijg ik al meteen een warm ontvangst: de kerel aan de receptie schrijft me dit op een briefje: "Your eyes so deep and so bright. Seems like we had past life. I am sorry. Hope you don't angry." Okay....
De eerste nacht slaap ik amper. Ik heb het koud! En wie de volgende dag hoopt op een warme douche die kan inderdaad genieten van warm water, maar dan met de emmer ;). Toegegeven, het is best aangenaam me zo douchen. Omdat ik niet in Delhi wil blijven, ga ik 's morgens meteen naar het station. En in het buitenkomen krijg ik meteen al de eerste cultuurklets te verwerken: zo vuil, dat houd je gewoonweg niet voor mogelijk! Dit is onvoorstelbaar! Enfin, lets get over it en hop naar het station. Daar aangekomen krijg ik uiteraard al meteen met de scams te maken die in Lonely Planet beschreven staan. Ze proberen me wijs te maken dat het officiele toeristenkantoor waar je tickets koopt, verhuisd is. Ja, hallo. Denken die nu echt dat een mens stom is? Waarom zou je de trein nemen in het station maar de tickets moeten kopen twee blokken verder? Ondanks het feit dat twee mensen me zeggen dat het er niet meer is, rarara, heb ik het er toch aangetroffen! :)
Ik boek me meteen een trein naar Bikaner. Om dat te doen moet je hier een papier invullen met de trein die je wilt (die info vraag je aan de dame aan de infobalie), dan schuif je aan om het ticket te krijgen. En je moet je paspoort tonen. Administratie van de bovenste plank! Na een dagje Delhi met twee andere meiden vertrek ik richting Bikaner(cultuurschokkend Delhi is tussen haakjes te beschrijven in volgende woorden: luid, vuiligheid, koeien, straathonden, pollutie van de bovenste plank, armoede waar je niet naast kan kijken en mensen in wiens schoenen je niemand wenst - schrijnende toestanden, ongelooflijk...). De rit duurt 12 uur, en geloof me dat worden er een zeer lange twaalf! Het is ijskoud! De ramen sluiten niet allemaal even goed en het is hier winter. Dat wil dus zeggen overdag goed en warm, 's nachts vriest het aan de billetjes. Ik ben uiteraard niet voorbereid, weet ik veel dat er geen dekens worden uitgedeeld zoals in China LOL. Ik kan je verzekeren, van slapen is zo goed als niets in huis gekomen. Aangekomen in het vuile Bikaner vind ik na een tijdje een hostel, waar ik toffe mensen ontmoet. Ook hier is het 's nachts koud maar in mijn zijde laken (dank u, Caro!) en onder 4 dekens, kom ik de nacht warm door. :)
Na de eerste dag samen met twee anderen een rondrit gedaan te hebben met een tuk tuk, neem ik de volgende ochtend de plaatselijke bus naar de Karni Mata Tempel: een tempel vol heilige ratten die me geen geluk hebben gebracht door over mijn voeten te lopen, en niet-heilige duiven die uiteraard wel mijn jas hebben gezegend LOL. Daarna ga ik terug naar Bikaner om het fort te bezoeken. De gids krijgt een groep van 40 Indiers toegewezen... en 1 Belgische. Ik moet je al niet zeggen dat ik van uitleg zo goed als niets gekregen heb :). Op een bepaald moment zegt de gids me wel dat de groep zo groot is en dat iemand anders me zal begeleiden. De tweede gids gaat nogal snel doorheen het fort, vertelt me oninteressante dingen tot hij aan een gesloten deur komt. Het is nummer 18 voor de audio, maar het is gesloten. Hij doet echter de deur open en zegt me "other nice room". En misschien ben ik gewoon soms te wantrouwig, maar ik vind dat raar. Waarom zou die me een kamer tonen die momenteel gesloten is voor toeristen. Ik zeg hem dat ik niet binnen wil gaan en voor ik het weet is hij verdwenen. Misschien was het niets, maar mijn buikgevoel zei me iets anders. Beter wat te voorzichtig zijn dan je daarna voor de kop slaan omdat je niet naar je instinct geluisterd hebt...
En dan is het helaas tijd voor weer een nachttrein. Aangekomen in het station lopen we tussen de honderde dakloze die er de nacht komen doorbrengen. Niet te doen, er zijn er zovelen! Deze rit is amper zes uurtjes maar voor alle zekerheid heb ik een deken gekocht op de Tibetaanse markt. Het is echter zo koud dat ook deze nacht een vrij slapeloze wordt... Al een geluk staat er iemand van de guesthouse me om 5u30 op te wachten om me meteen naar een warm bed te brengen. En, meer nog, na een paar uren slapen neem ik de eerste echte douche in India: warm en veel water! ZA-LIG! Ik ben aangekomen in Jaisalmer, gouden stad in woestijngebied in het westen van India, om een kameelsafari te doen. In de guesthouse vragen ze me wat ik zo van India vind. Wel, het eerste dat ik zeg is vuil. "Really?", zegt de kerel tegen mij. Ik vind het zo raar dat hij dat raar vindt. En dan bedenk ik me, ik bekijk India door de ogen van een toerist, hij door de ogen der gewoonte...
Na een dagje relaxen ga ik de volgende dag op kameelsafari. En ik zou willen zeggen dat het een hoogtepunt was van de reis totnutoe, maar ik denk dat ik een beetje verwend ben door al dat reizen en vind het ok, maar meer dan dat ook niet. Ik hoor zovelen zeggen dat ze het geweldig vinden, voor mij is het op een kameel zitten en de nacht doorbrengen onder de sterren. :) En ook hier is het uiteraard 's nacht koud. Weeral zo goed als niets geslapen, zit ik de volgende dag met pijnlijke benen op de kameel. Mister Bells (ik noem hem zo omdat hij een bel om zijn nek heeft) beslist trouwens van recht te staan op het ogenblik dat ik er nog maar half opzit. Daar hang ik dan, maar met wat hulp van een andere toerist zit ik zo elegant als mogelijk op het stinkbeest. Ik moet toegeven, ik ben blij dat het achter de rug is. LOL
En terwijl ik op een kameel zat, was mijn spretzelfrientin aan het puffen. Layla, ik heb veel aan je gedacht! Bij deze een dikke proficiat met jullie kleine wonder! Goed gedaan, vrienden!
Een klein gedichtje voor ViKtor:
Welkom kleine Viktor
Ik ben je tante Trijn
We hebben elkaar nog niet ontmoet
Maar weldra zal ik in Belgie zijn
En later gaan we cowboy en indiaantje spelen
Met zachte pijl en boog
Maar 1 ding moet je me beloven
Houd met mij steeds je pamper droog!
Liefs,
je tante Trijn
Ooooooooo Oooooooo wat mooi!! De oogjes zijn niet droog gebleven bij het lezen van je gedichtje. Dank je wel lieve frientin. Ook Viktor vond het super al denk ik eerlijk dat hij er nog niet veel van begrepen heeft :o))
BeantwoordenVerwijderenxxx