Even een huwelijk gaan vieren :)

Tijd om mijn tripje in Asie even te onderbreken. Via Parijs zal ik naar Milaan vliegen. Van deur tot deur zal ik 22 uur onderweg zijn. Het vliegtuig vertrekt uit Hanoi rond middernacht dus dat is uitstekend. Het is dan bedtijd en hoe meer je kan slapen op een vlucht hoe beter, nietwaar. Ik doe er wel eerst tien minuten over om de douane door te geraken. Geen file hoor, nee, nee, geen kat te zien maar mijn paspoort wordt binnenste buiten gekeerd. De onschuld zelve wil het land verlaten maar voor een of ander bizare reden moeten ze mijn paspoort extra goed bestuderen. Eerst met het paspoort naar de baas, die gaat er dan mee naar weet ik waar. Na tien minuten krijg ik eindelijk fiat om het land te verlaten. Ik controleer toch even voor ik verderga. Blijkt dat ze een verkeerd gezette stempel op mijn visum hebben zitten tipp-exen! Geen probleem volgens de kerel van de douane. Ik kan zonder problemen het land terug in met de getipp-exte double entry visa. Ok, dan maar. Is er een probleem, dan is dat er een voor binnen een paar dagen. :)

De vlucht is pure luxe. Drie zetels voor mij alleen. Ik ben als een van de laatste aan boord gegaan en zag dat er heel wat stoelen leeg waren. Dus, wat heb ik gedaan. In plaats van op mijn toegezegde plaats te blijven zitten ben ik aan een hele lege rij gaan staan en van het ogenblik dat ik hoorde `all passengers on board` heb ik me de stoelen toegeeigend. Ja, het leven is aan de rappen :).

Mijn moeder komt dezelfde dag aan en 's avonds checken we in in ons hotel. Zalig gewoon: ruime kamer, alles proper en vooral zo rustig! Na Hanoi, waar duizenden chauffeurs heel de dag door toeteren, is dit een verademing. We slapen dicht bij het centrum maar toch in een rustige buurt. Deze flashpacker ziet de rust al volledig zitten. De eerste avond sluiten we samen met Wouter af met een pizza om ´U´ tegen te zeggen! Na al die rijst en noedels, man, dat smaakt!

De volgende ochtend is dan de eerste grote dag: Lyudmila en mijn broer Wouter geven elkaar het ja-woord in het gemeentehuis. Het is een intieme plechtigheid met enkel de getuigen, de moeder en de broer van Lyudmila, ons mama en ik. Daarna klinken we uiteraard op het gelukkige paar en doe ik me tegoed aan superlekker Italiaans eten. Weeral: man, dat smaakt! Tegen iets voor zeven zijn ons mama en ik terug in ons hotel. Ik heb nu wel wat last van het uurverschil met Hanoi. Ik zeg tegen mijn moeder dat 'ik even een minidutje ga doen'. Mijn power nap van een kwartier wordt er een van zes uur! Ja, ne mens kan moe zijn. :)


En dan is het de tweede grote dag: de kerkelijke plechtigheid en het feest. De ceremonie in de Russische orthodoxe kerk duurt een tweetal uur. Helaas kan ik niet gaan zitten, want dat is niet zozeer de gewoonte zoals bij de katholieken. Er komen toch wat rituelen bij kijken bij een orthodox huwelijk. Zo houden Wouter en Lyudmila heel de tijd een kaars vast. Zowel bruid als bruidegom hebben elks twee getuigen en laat ik daar nu een van zijn. Gedurende heel de ceremonie moet ik samen met Karin een afbeelding van Jezus vasthouden (dus ja, al staande LOL). Deze afbeelding zou trouwens geluk brengen aan zij die dat vasthouden... het is te zeggen, zij die dat vasthouden zullen trouwen binnen het komende jaar of zoiets. Stress dat ik daar van krijg!!!! LOL LOL Ik kan alleen maar hopen dat ik het verkeerd heb verstaan. :) De twee mannelijke getuigen moeten tijdens de plechtigheid ook een kroon boven de hoofden van de tortelduifjes houden (ze mogen uiteraard wel af en toe van arm wisselen LOl). Het bruidspaar moet ook drie keer 'een toerke doen', de priester voorop. Maar na twee uur leven ze eindelijk niet meer in zonde: ja, mijn kersverse schoonzus zal ons mama haar eerste kleinkind schenken! Ik ben al een paar keer officieus tante Trijn van de kindjes van goede vriendinnen van mij, maar nu word ik dus een echte (weliswaar zeer 'coole' ;) ) tante.

De gelukkige bruidegom komt in zijn versgekuiste tuuter aan

De bruidegom en moeder worden door de priester verwelkomd

De twee vrouwelijke getuigen (het feit dat we dezelfde kleur van kleed hebben, is puur toeval :) )

Kroontje vasthouden :)

En nog steeds kroontje vasthouden, maar dan nu al wandelend :)

Het koppel zonder zonde LOL

Daarna is het richting feest. Veel en heel lekker eten op een mega-, megamooie locatie. Dit is echt een sprookjeslokatie. Prachtig gewoon! Op een half uurtje van Milaan ligt echt een plekje dat je het huwelijksparadijs op aarde kan noemen. Ik heb nog nooit zo een mooi huwelijksfeestplekje gezien. Enkele fototjes:

Speechke houden

De moeder van de bruidegom haalt de sluier af

Lachen met mijn twee fantastische nichten: Lore en Tine

Ons moeke en haar twee kids :)

Het kleed dat ik heb laten maken in Vietnam

Dansje placeren

Familie en een aantal vrienden in het busje dat ons terug naar Milaan brengt

Na 4 dagen Europa en veel te veel eten is het weer tijd om naar Hanoi terug te vliegen. Ik kijk al uit naar de jetlag! LOL