Hangzhou en Shanghai

Huangzou staat bekend omwille van de West Lake. Mij klinkt dat mooi in de oren dus ik besluit er naartoe te gaan. De eerste dag wordt er een van veel rondwandelen in 't stad met Mary, eten op straat en pijnlijke voeten. Met veel plezier kijk ik naar de dames die staan te zingen. Karaoke op straat, het is eens iets anders. Om de tien meter staat er een ander te zingen maar dat kan voor hen de pret niet deren. Lekker vals uit volle borst noten uitroepen, ja, het is hier een populaire hobby.

de ene zingt...

de andere werkt hard...

De volgende dag gaan we naar Wuzhen, een klein stadje op een anderhalf uur van Hangzhou dat ook al eens het Venetie van China wordt genoemd. Nu, anderhalf uur worden er bijna 4, maar soit, we zijn er geraakt. ;) Serieus die mensen hier, die zijn echt niet te doen. Zet die dame ons op een bus dat wel in die richting gaat, maar dan moeten we nog een ander busje pakken. Mary die spreekt Chinees dus ik snap niet goed waarom we op de verkeerde bus zitten maar met een tussenstop gaat ook, en dus komen we eindelijk aan. Ach ja, het houdt ne mens bezig. Maar het is echt de moeite waard, prachtig gewoon. Laat me toch even specifieren: de westkant van Wunzhen is de moeite waard. We komen nogal laat aan (vele dingen sluiten hier trouwens al om 17u00) en Mary en ik staan daar aan de kassa. Ah zegt die vrouw, ik zou misschien toch maar de oostkant doen want het is toch zeker al 2 uur hier en de andere zijde is nog groter. Nu, ik ben van het principe 'waarschijnlijk kom ik hier nooit meer terug, dus we gaan er helemaal voor'. Mary volgt me daarin en we kopen een combiticket voor beide zijden. En laat dat nu toch het beste idee van de dag zijn. De oostkant stelt ons omgekeerd evenredig teleur met de westkant. Bovendien zit de oostkant propvol Chinese toeristen die begeleid worden door een dame met micro. Volgens mij hebben al die Chinese toeristen eerste de westkant gedaan en zitten die nu ook in de oostkant. Ik stel dus voor om onze tijd in de oostkant nog korter te maken en het shuttle busje te nemen naar de westkant. Prachtig, geweldig, schitterend zijn de woorden voor de ander kant van dit dorpje. Zo rustgevend, amper nog andere toeristen.



Mijn derde en laatste dag van Hangzhou staat in het teken van een hostel in Milaan proberen te boeken, een vlucht te zoeken en een treinticket proberen vast te krijgen. Ja, de treintickets en toch ook wel die hostel in Milaan zijn even de moeite om over uit te wijden. De hostel. Wel, mijn broer Wouter die gaat trouwen. Hij is wat spontaan ;))) en dus onderbreek ik mijn Aziatische voetsporen binnen 5 weken om even de spaghettivreter te gaan uithangen aan de andere kant van de wereld. Een hotel vinden in Milaan in een weekend waarin er een beurs is, ja begin al maar te zoeken via ultratraag internet. En dan de treinen. Je hebt hier dus zo van die sneltreinen. Het probleem bij het willen kopen van een ticket voor de sneltreinen snel zijn uitverkocht. ;) Meestal raden ze aan van toch een week op voorhand te boeken voor lange afstanden en zeker als je niet 10 uur op een harde bank wil zitten. Nu, plannen terwijl ik reis is niet mijn sterkste kant. Allee, je weet toch nooit of je ergens plots ineens langer wil blijven... maar dat moet ik dus hier toch anders aanpakken. Ik wil binnen vier dagen van Shanghai naar Beijing gaan maar dat is dus buiten de honderden Chinezen gerekend die ook wel een uitstapje willen doen. Ik kan zelfs niet neerschrijven hoe vermoeiend het was om een treinticket te bemachtigen, maar laat me een frustrerend verhaal kort maken: de derde keer was er plots wel een ticket beschikbaar, soft sleeper lower bunk bed. Yeah baby, yeah! Mensen toch, daar heb ik nogal voor moeten kalm blijven LOL. Probeer maar eens te communiceren met iemand (en lees dit als: vier dames die wel willen maar niet zo goed kunnen), die amper Engels verstaan, of wanneer 20 Chinesen achter u duidelijk staan de reclameren dat het zo lang duurt, er is ontzettend veel lawaai, enfin, frustratie, frustratie.... Maar dus met alle Chinesen en ook met de deze want bibi zit op de nachttrein!

Romantisch zo samen dezelfde outfit dragen. Helaas zeer populair in China.

Maar voor Beijing nog eerst een paar daagjes Shanghai. Uiteraard kan ik de wereldexpo niet opzij laten liggen. Samen met Kosta trek ik er naartoe. Om de wereldexpo binnen te kunnen moet je door een controlepost. Alle tassen en zo worden gecontroleerd. Kosta die heeft er niet aan gedacht maar die heeft zijn zakmes bij. Ja, ok, wij (allee hij, maar samen uit, samen thuis he) er dus niet door. We zijn dan zijn zakmes gaan verstoppen in de planten. 's Avonds willen we dat op onze weg naar buiten gaan halen maar blijkt dat dat dat gedeelte al is afgesloten. Think... ja, ik heb een idee. Eerst naar buiten gaan om dan weer naar binnen te gaan met ons dagticket en een poging doen om het aan de bewaker uit te leggen. Die verstaat geen knijt van mijn uitleg. LOL Al een chance dat er eens een Chinees voorbijloopt die effectief wat Engels spreekt en hop, Kosta naar boven met de bewaker. Swiss army knife saved :).

Kosta is een Duitser en al al geluk dat hij geen Belg is want voor het paviljoen van je eigen land hoef je niet in de file staan. Dus Belgie en Duitsland: check! Je zou het bijna niet geloven maar sommige mensen staan uren in de rij om een paviljoen te kunnen bezoeken! Wij hebben kleinere paviljoenen gedaan en die van de VS (kon het nog typischer, zo slecht!), en dan dus 'onze landen'. Ik mag toch met enige trots zeggen dat van alle paviljoenen die we hebben gezien, Belgie het beste was. In het begin is het teveel over Europa maar daarna is het echt goed gedaan. We kunnen nog eens fier zijn ;). En dan natuurlijk eindigt mijn reisje rond Belgie met frietjes en overheerlijke mayonaise. Kosta die ligt strijk want zonder dat ik het besef, ben ik blijkbaar bij elke friet die ik verorber "hmmm" aan het zeggen. Ja, het kan smaken Belgische frietjes! LOL

Na nog een dagje rondwandelen in Shanghai is het tijd voor 10 uur trein richting Bejing. Een goed dutje doen onderweg en morgen kan ik er weer tegenaan! :)