Malaise in Maleisie

Na weer meer dan voldoende uren in een bus te hebben gezeten, komen Kosta en ik aan in Kuala Lumpur, de hoofdstad van Maleisie. Voor we iets gaan eten, gaan we nog even snel naar het Indische visumbureau. Wanneer we informeren over het visum wordt ons verteld dat we er geen kunnen krijgen! Sinds drie weken wordt er geen visum meer gegeven aan een persoon die zelf toerist is in Maleisie. De Indische ambassade wil dat de aanvraag voor een visum in eigen land gebeurt, om te voorkomen dat iemand die in eigen land geweigerd werd, dan maar via ergens anders probeert. Ok, dit hadden we dus niet voorzien. Geen verwittiging op het net te vinden daarover, niets, noppes, nadda, en dus heb ik net drie weken geleden ongeveer mijn vlucht naar India vastgelegd. Meteen begint de molen dan te draaien he: oplossingen zoeken. We komen er op twee: optie 1 is mijn paspoort naar Belgie sturen met Fedex, via een visumbureau het in orde laten brengen en terugsturen. Als alles goed verloopt ben ik misschien iets later dan voorzien in India. Mijn ticket is niet opzegbaar maar ik kan de datum wel veranderen moest het nodig zijn. Omdat het misschien toch niet altijd een even goed idee is om je paspoort te versturen, zoek ik uit wat het me zou kosten om naar Thailand te gaan. Nadat ik heb kunnen achterhalen dat ze daar nog wel visums geven, is dat zeker geen slecht alternatief. Wat blijkt nu? Het is potverdekke goedkoper om naar Thailand te vliegen, mijn oorspronkleijk ticket te laten voor wat het is, en vanuit Bangkok naar Delhi te gaan dan mijn paspoort te Fedexen en de aanvraag te laten behandelen in Belgie! En het gaat me dan nog niet helemaal om de centen hoor, gewoon al het feit dat er al wel eens iets verloren gaat onderweg he. Als je je paspoort verliest dan kan je een nieuw krijgen als je in een land bent waar er een Belgische ambassade is. Maar dat is niet zo in Maleisie dus als mijn paspoort ribbedebie zou zijn, dan krijg ik waarschijnlijk wel een tijdelijk paspoort te pakken, maar dan is de reis hoogstwaarschijnlijk ook gedaan. De enige weg, is dan nog de weg naar huis want met een tijdelijk paspoort denk ik dat je toegang tot een land geweigerd kan worden. Niet dat ik denk dat het paspoort kwijtgeraakt zou zijn but better safe than very very sorry! En eerlijk gezegd, een weekje Thailand, er zijn ergere dingen dan dat. ;)


Onze volgende stop is Tana Ratah in de Cameron Highlands. En het is hier zalig, de temperatuur is wat lager en het doet goed om niet bij elke stap je zet, te zweten. Je kan hier hele mooie 'junglewandelingen' maken dus de volgende dag zijn we op pad. Eerst is het allemaal relax en gemakkelijk, daarna is het over bomen klimmen, megadunne 'paden' bewandelen, en af en toe wat glijden ;). Eens we weer aan een weg aankomen, besluiten we niet via de jungleroutes terug te keren maar via de gewone weg. Hier kunnen we immers binnenspringen bij een theeplantage. Onderweg bezoeken we eveneens een bee and strawberry farm en een orchid farm. Onze laatste halte is echter de theeplantage. Het zicht is schitterend! Ik lust geen thee, maar Kosta kan er wel van genieten (ik moet dan aan mijn vriendin Maja denken, die zou dat pas zalig vinden!). De weg naar Tana Ratah is nog een ander 6 kilometer (en omhoog uiteraard - we zitten niet voor niks in the highlands ;) ) dus zijn we zo vrij om mensen op de parking om een lift te vragen :))).

En wat een paar dagen van wandelen had moeten worden, zijn er een paar van badkamersprint geworden. 48 uur ben ik de guesthouse niet buitengekomen. Ja, ik heb betere dagen gekend. Al een chance dat Kosta een laptop heeft, dat het internet bestaat en dat ons mama Skype heeft om de tijd wat voorbij te doen gaan. :) Nog niet helemaal ok, maar 'as bored as one can be lying in bed all day', ben ik klaar om de volgende dag een tripje van 8 uur te ondernemen naar het eiland Penang. Was het nu het tekort aan slaap van de laatste drie nachten, het gebrek aan energie wegens te weinig eten, het zeeziektepilletje dat straffer was dan verwacht of een combinatie van de drie... maar bibi hier valt als een blok in 't slaap op de bus. Ik hoop stiekem dat het het pilletje is want dat beloofd voor andere bochtrijke busritten!

Over Penang valt niet zoveel te vertellen, buiten dan het feit dat het een lange weg is om vandaar naar Melaka te gaan, terug in het zuiden. Eigenlijk wilde we Melaka als eerste stop doen na Singapore maar omdat we ons visum gingen aanvragen in KL (ole) hadden we deze stad eerste even gepasseerd. Enfin, terug naar ons vertrek uit Penang. Om iets na negenen vertrekken we uit de hostel. Het duurt 2 uur (!!!) vooraleer we aan het busstation zijn vanwaaruit de langeafstandsbussen vertrekken. Omdat die van Melaka uiteraard al vertrokken is, nemen we eerst een bus naar KL. Daar moeten we dan weer een andere bus nemen. In het kort: 5 bussen en 11 uur later zijn we er eindelijk. Ja, ik ben toch een beetje moe LOL.



Melaka is een aangename stad met heel veel, maar dan ook heel veel musea. Kosta wil graag het oude stadshuis binnengaan, en omdat ik niet buiten wil wachten, beslis ik van maar even mee te gaan. Ja wadde, wat is me dat voor een oninteressante boel. En dan de kers op de taart: de uitgang van het ene museum leidt steeds naar de ingang van een ander, dat in de prijs van och arme 1 euro 25 is onbegrepen. Zij die musea geweldig vinden, zouden ervan genieten, ik kan niet wachten tot we een bezienswaardigheid tegenkomen dat niet in de prijs is inbegrepen! LOL LOL

Na een dagje hier gaan we op ons gemakje naar Kuala Lumpur terug. En dan is het tijd om de vlieger op te stappen: Kosta richting Australie en ik richting Bangkok en hopelijk een visum voor India...