Terug in Vietnam

Meteen aan de luchthaven beginnen onderhandelen over de prijs van de minibus. Echt, die Vietnamezen zijn niet te doen. Over alles moet je hier onderhandelen. Ik ken de officiele prijs van die minibus en toch vraagt die meer. En dan moet je de chauffeur nog gaan zoeken want de tien minuten wachten zijn ondertussen een half uur geworden en moe als ik ben, is mijn geduld nog minder dan anders. :) Na vier dagen weer eens 22 uur onderweg zijn, inclusief voor de tweede keer een jetlag op 5 dagen, ik kan het je op papier geven, dat kruipt in de kleren. Geloof me vrij, geduld is het eerste dat je verliest :)

Na een nachtje slapen in Hanoi spendeer ik de volgende nacht in de bus naar Sapa. Samen met mijn travel buddy Kosta ga ik richting noorden. In Sapa is het momenteel wel pakken frisser dan in Hanoi, maar eigenlijk ideaal weer om wandelingen te maken.

De eerste avond moet ik wel even naar de tourist police. In Vietnam moet je telkens je paspoort laten zien wanneer je ergens in een hotel aankomt en ik heb dat van mij niet bij. Ik reis even met een kopie ervan omdat het mijne in Hanoi is voor een aanvraag van een visaverlenging. Mijn visum is maar dertig dagen geldig en dat wil dus zeggen dat ik binnen een tiental dagen het land al uit zou moeten. Net iets te vlug, vandaar de verlenging. Dus ´s avonds geef ik de kopie maar dat is voor de meisje achter de balie niet voldoende. Ze vraagt om mee te komen naar het kantoor van de 'politie'. Ik begrijp echt niet waarom die niet gewoon het paspoort van Kosta inschrijft en het mijne zo laat. Dat is toch veel gemakkelijker. Precies of de politie gaat komen checken wie in hun hotel slaapt. Met de hoeveelheid hotels dat hier te vinden zijn, zouden ze zo wel wat werkgelegenheid creeren... maar ja 'thinking out of the box' is echt niet hun sterkste kant. Dus ik op de brommer met het meisje van de hostel naar het kantoor. Elke avond gaat er dus iemand van het hotel naar dit kantoor om aan te geven wie er een kamer bij hun heeft geboekt. De paspoortgegevens worden dan ondertekend en voila, klaar is kees. Die kerel die kijkt even snel naar mijn gegevens en voor de rest geen probleem. Denk dat die amper heeft gemerkt dat ik mee was. :)


Cat Cat is een leuk dorpje niet van van Sapa dus we spenderen de dag met ernaartoe te wandelen, en de omgeving rondom te verkennen. Een beetje de beentjes strekken, zalig gewoon. Omdat het zondag gaat regenen, gaat Kosta de berg Fansipan op, op zaterdag. Nu vragen jullie je waarschijnlijk af waarom ik niet ben meegegaan. Ja, het is waar, ik hike heel graag, maar nee, ik wil geen berg opwandelen op 1 dag waar velen minstens 2 dagen over doen, de meesten zelfs drie dagen. Geen uitdaging voor mij die dag, maar heerlijk relaxen: uitslapen tot 11 uur, boek lezen, mails en blog schrijven en zalig lunchke verorberen. Tegen dat ik denk dat ik toch maar eens over Vietnam moet beginnen lezen, komt Kosta al doodleuk de kamer binnengewandeld. De kerel van het reisagentschap waar hij de gids heeft geboekt, vroeg zelfs 'wat er gebeurd was' toen hij weer in Sapa aankwam: hij dacht niet dat Kosta op die tijd boven was geraakt. Ja, sommigen onder ons zijn duidelijk in vorm!

Ontbijt in Cat Cat


Zicht vanuit de kamer: zoek de bergen :)

Nee, ze draagt geen pop op haar rug...

Twee opeenvolgende dagen van regen, regen en nog eens regen doen ons Sapa helaas vroeger verlaten. Weer diezelfde nachtbus op, een nachtje in Hanoi slapen en de volgende ochtend doen we een georganiseerde toer naar Halong Bay. We boeken de goedkoopste optie. Katrin die is al geweeest en vertelde dat ze op dezelfde boot zat dan andere mensen die dubbel hadden betaald. 'Ýou get what you paid for' is dus niet altijd waar en dus kiezen wij voor optie 41,5 dollar voor drie dagen, all in (buiten drank): nachtje slapen op de boot en een nachtje knorren in een hotel op Catba Island. En dat was zeker de juiste beslissing. De boot is leuk, de andere toeristen zijn supertof. Het weer is prachtig, wat kan een mens nog meer vragen?! Ok, de crew had geen lachspieren maar dat derft onze pret niet. ´s Avonds zitten we met z´n allen op het dek iets te drinken. En ja, het zijn allemaal mensen die de goedkoopste optie hebben genomen dus niemand die drank aan boord wil kopen. Iedereen heeft wel wat 'binnengesmokkeld' in de rugzak. Op de boot vragen ze meer voor drank en al wat je zelf meebrengt daar moet je 10.000 dong voor betalen (behalve voor water). Resultaat: ´s morgens ligt het dek bezaaid met bierblikjes, een fles rum en vodka en tonic die duidelijk niet aan boord werden aangekocht :). Maar niemand wordt gevraagd bij te betalen, zoals ze op andere boeten blijkbaar wel hebben gedaan, zo blijkt later.


Op de tweede dag kan je naar Monkey Island gaan. Kosta en ik hebben dat geboekt, Rob en Helen blijkbaar ook, alleen.... ze kunnen dat niet bewijzen want het betalingsbewijs hebben we afgegeven toen we aankwamen, en laat dat nu aan een andere gids zijn. De gids zegt ons dat de bus ons komt afhalen van Cat Ba Island om dus een toertje te gaan doen. Het Britse koppel is ondertussen al aan het discussieren met de gids over het al dan niet inbegrepen zijn van de trip. Wanneer de bus aankomt, stappen ze mee op. Voor we het weten is het daar een geruzie van jewelste! Ineens vragen ze ons van de bus te stappen, maar wij hebben er niets mee te maken! Ok, kalm blijven, roepen haalt niets uit. En zo doen Vietnamezen dat wanneer iemand niet van de bus wil stappen: ze vragen iedereen een andere bus op te stappen! LOL Dus wij mee uit de bus. Wordt ons de toegang tot de andere bus geweigerd omdat de kerel denkt dat ook wij niet hebben betaald. Gelukkig kan onze gids tussen het geroep van de andere gids en het koppel duidelijk maken dat er voor ons een bewijs van betaling is. Rob en Helen kunnen er mee lachen daarna maar je had ze moeten zien: beiden hebben een ooginfectie waardoor hun ogen vuurrood zien. Dat in combinatie met een rode kwade kop, het moet angstaanjagend zijn geweest voor die Vietnamezen! LOL En al een chance voor Rob en helen: buiten twee tamme apen hebben we er geen gezien. :))))

Ochtendwandeling op Cat Ba Island, lekker warm, vochtig en maar naar boven gaan :)

Jerome die is zot van karaoke. Zijn favoriet: Lemon Tree :)