Good night Vietnam!

Chau Doc is de laatste stop voor we naar Ho Chi Minh gaan, om daar het vliegtuig te nemen richting Singapore. We huren een brommer om naar Ba Chuc te gaan, een dorpje verderop waar de Rode Khmer onder het bewind van Pol Pot, 3157 burgers heeft vermoord. Ba Chuc ligt niet ver van Cambodja en dus staken de Cambodianen de grens over om onschuldige burgers te vermoorden. Slechts twee vrouwen overleefden de aanvallen. Het wordt ons al snel duidelijk dat hier niet veel toeristen komen. Ten eerste zien we er geen andere ;) en ten tweede zijn wij hier overduidelijk de toeristische bezienswaardigheid. Iedereen, maar dan ook echt zo goed als iedereen, staart ons aan. Ik zie regelmatig vingers naar ons wijzen, de mensen komen "Hello" zeggen, brede glimlachen (al dan niet met ontbrekende tanden) komen tevoorschijn. Kosta en ik zijn op zoek naar de Bone Pagoda, een pagoda waar duizende skeletten werden verzameld van de slachtoffers. Ba Chuc, of eerder de Bone Pagoda is een beetje zoals de verzameling van beenderen aan de Killing Fields in Cambodja, alleen ligt de pagoda aan een zeer drukke markt, net als het tentoonstellingslokaaltje met foto's van de slachtingen. Het is een beetje een vreemde ervaring om dit te bezichtigen op een plek vol kraampjes maar dit is Azie, ik verschiet van niets meer.

De weg naar de Bone Pagoda vragen - copyright Kosta :)

Ho Chi Minh is ons eindpunt voor de volgende dag. 9 uur zijn we daarvoor weer onderweg. De stad ooit Saigon genoemd lijkt me het hart van het sekstoerisme in Vietnam. Je kan ze er bijna zo uithalen de mannen die hier meer dan het War Museum willen komen bezoeken. Het is zielig om zien hoe zelfs jonge mannen rond deze vrouwen hangen. Vooral 's avonds kan je er niet naast kijken. Het is overduidelijk dat sommige bars vol westerse mannen zitten die in hun eigen land niks kunnen krijgen zonder er voor te betalen. En dan komen ze maar naar hier: warm weer, ver van huis en goedkope vrouwen, meer hebben die niet nodig... Maar op mijn agenda staat het War Museum dus wel en na twee dagen van site seeing is het dan zo ver: tijd om afscheid te nemen van dit land en richting Singapore te vliegen.


Het was alvast een heel toffe maar vermoeiende ervaring door Vietnam trekken. Elke, maar dan ook elke (en ik wil hier de 'e' benadrukken met een accent maar dat gaat niet met dit klavier LOL) dag, is er wel iets dat je het gevoel geeft dat Vietnamezen je in 't zak willen zetten. Die oude dame die je duidelijk de Vietnamese prijs vraagt, maakt het een beetje goed dat je vijf minuten later weer staat de discussieren over de prijs van een busticket. Velen zijn aasgieren geworden door het toerisme. Kan je het ze kwalijk nemen? Waarschijnlijk niet. Neemt het een deel weg van de charme van dit land? Zeker en vast. Ik ben een vrouw tegengekomen die me vertelde dat ze twaalf jaar geleden ook naar Vietnam was gekomen. Het land had haar compleet gecharmeerd. Nu, zoveel jaren later ziet ze de veranderingen in de mensen: het zijn aasgieren geworden die enkel rondlopende dollars zien en niet vies zijn van een leugen of 400. Ik denk dan aan het land Laos, waar ik drie jaar geleden rondtrok en niet steeds het gevoel had dat ze een dollar zagen aankomen in plaats van een persoon. Ik kan alleen maar hopen dat Laos geen Vietnam wordt.

En dan is de vraag: in welke mate laat je het bedriegen je vakantie kleuren? Ik streef naar een evenwicht tussen begrijpen dat ik als toerist wat meer betaal en me niet laten doen. Het 'principegevoel' krijgt bij mij meestal de overhand. Oneerlijkheid krijgt vaak een antwoord. Toch probeer ik af en toe het gewoon te laten voor wat het is. Het ligt niet in mijn karakter om dat te doen, ik heb een hekel aan liegen, maar telkens in discussie gaan vreet enorm veel energie (hoewel ik eerlijkheidshalve moet zeggen dat niet in discussie gaan ook energie vreet LOL). Soms moet je het gewoon naast je leggen om meer te kunnen genieten. Maar ik maak me geen illusies hoor, India ligt ook nog in het verschiet. Er staan me nog energievretende momenten te wachten! LOL

Nog enkele sfeerbeelden:

Sigaretten smokkelen naar Cambodja

Relaxen langs de kant van de weg in een klein lokaal cafetje

De Vietnamese kindjes zijn zonder twijfel de schattigste ter wereld.